DÜŞÜN KADARSIN

Müdür bey bir yandan tabağındaki eti dikkatlice kesmeye çalışırken diğer yandan da masadaki misafirlere bakarak; -Bir kadının aklındakileri anlayabilmek aslında imkansız gibi görünsede en nihayetinde onlarda insan öyle değil mi? diye konuşmaya başladı. Masadakiler tüm dikkatlerini müdür beye vermişken kimileri ise müdür beyin söylediği bu lafın hangi açılmış konu üzerine sarf edildiğini anlamaya çalışıyorlardu.  - En nihayetinde onlarda insan azizim, diye tekrar sözlerine başlayan müdür bey biz erkekler işaretleri takip edemiyoruz tek sorun bu yoksa iyi bir gözlemcinin halet-i ruhiyesini çözemeyeceği kadın yoktur diyerek sözlerini tamamladı.

 İlyas eskisi gibi öfke nöbetlerine girmediğini, hatta durumu daha sakin olarak ele alabildiğini fark edince onun da sıradanlaştığını anladı. Nasıl yazar nasıl konuşurum diye kaygılanmayışı şaşırtsa da kendisini, içinde bulunduğu bu fevkalade ruh halinden çekinmiyorda değildi, böyle her sıradanlaşan ölecek ve arkasında hiç bir iz bırakmadan kaybolacak mıydı? İ.K

Belki de asıl sorun *sessizlik"... İşte o zaman gerçekten kör olursun sevgili dostum. Kaygılarını ve korkularını bastıran insanlarda aynen böyle sağır bir sesizlik içindedirler. Gittikçe soluklaşır, sonra da kaybolup giderler. Kendi bildiklerinin bilinmediğini sanarak... İ.K :)

insanlar birer ikişer gelmeye başlamıştı nihayet istasyona hatta bir kaçı ilyas'ı oturduğu yerden selamlamış hatta bir tanesi özenle sarmaladığı bezden çıkarttığı ekmeğini bile ilyas'la paylaşmıştı.